Kamena “kreda” – sušena glina žute, žuto-smeđe, smeđe, smeđe-crvene, sive a ponekad i zelenkaste obojenosti predstavlja jedno od najstarijih sredstava likovnog izražavanja još u pećinama.
Kao podloga za crtež kredom najčešće se koristi srednje grubi papir ili karton. Dobro prolaze i papiri za pastel, često tonirani, mada za studijski crtež može biti i ručno toniran.
Kreda strukturom povezuje olovku i ugljen. Zašiljena kreda ostavlja trag sličan tragu mekane olovke. Položena na papir cijelom debljinom, kao i dužinom, daje kao i ugljen različite tonske gradacije. Kreda se lako razmazuje po papiru, lako se lomi i mijenja svoj oblik. Nastali novi oštri bridovi omogućuju izvlačenje tankih linija. Odlomljeni komadi prislonjeni cijelom površinom na papir koriste se za dobijanje većih površina različitih tonova.
Od prirodnih kreda najznačajnije su: crna prirodna kreda, koja se spominje kao “crna pisaljka” sa svojstvima ugljena za pisanje. Crvena prirodna kreda koristila se već u pećinama, kasnije u egipatskom slikarstvu a pronađena je i u Pompeji. Najpoznatije su: sangvina,za koju se kaže da nijedan crtaći materijal ne može dočarati boju ljudske puti kao ona; crveni bolus (crveno-smeda kreda); sinopija, (zagasito-crvena kreda).
Masne krede sadrže sastojke kao što su vosak, laneno ulje i slično i koriste se u specifičnim tehnikama, a sve više za iscrtavanje (prvi crtež) u uljanim tehnikama. Posebna vrsta masne krede je litografska kreda koja služi za direktno crtanje na litografskom kamenu i sadrži čađ, sapun, vosak i smole
svida mi se ovaj post... ;)
OdgovoriIzbriši